اگر می گویم فیلسوف دیوانه مثل پناهی، انسان کلمه است نمی خواهم بگویم که او "جمله" ندارد. دارد.

اگر می گویم فیلسوف دیوانه مثل پناهی، انسان کلمه است نمی خواهم بگویم که او "جمله" ندارد. دارد. اما جملاتش بوی کلمات و کلماتش بوی حروف و حروفش بوی سکوت می دهند. همه ی آثار پناهی را بخوانید.جمله ای در آنها نمی توان یافت که قفل جزمیّت بر درِ آن نهاده شده، و راه هر گونه تأمل و فهم دیگری را مسدود کرده باشد. هر جمله ای، افق تأملی دیگر، و نگاهی دیگر، و فهمی دیگر را می گشاید و همگان را به "تعامل در تأمل" فرا می خواند. من به هیچ وجه درباره ی قالب آثار پناهی بحث نمی کنم و این که او شعر سروده است یا نثر گفته، و شاعر بوده یا نه؛ یا برایم اهمیتی ندارد و یا اهمیتی درجه دوم دارد.

حرف من درباره ی محتوای سخن پناهی، ودر باب "جنون فیلسوفانه" است و می خواهم این را بگویم که در روزگاری که همه عقلای عالم با هم سر جنگ و نزاعند، ابزار اصلی همه ی آنان در این جنگ و نزاع -پیش از دست بردن به هر گونه سلاحی-"کلمات" است؛

و.

مرثیه_ای_برای_جنون

نوشته ی دکترنصراله_حکمت

جلد دوم کتاب فیلسوف_دیوانه

تفسیری از جنون فیلسوفانه ی

حسین_پناهی

hoseinpanah